Spójnik „ale” ma kilka funkcji w zdaniu: wyraża przeciwieństwo, kontrast, łączy równorzędne części zdania albo wypowiedzenia współrzędne. Umieszcza się przed nim przecinek, średnik lub myślnik:
- – Ten telewizor jest duży, ale słabej jakości
- – Płakał nie z rozpaczy, ale z rozbawienia.
- – Zaczął pracę wcześnie, ale bardzo późno skończył.
- – Wydawało mi się, że jestem gotowy na konfrontację z szefem, ale się pomyliłem
Partykuła wzmacniająca lub wykrzyknik wraz ze spójnikiem „ale” wyraża zdumienie, podziw lub zaskoczenie. Na końcu zdań z tymi wyrazami mowy stawia się znak wykrzyknienia, który również może występować w jego środku:
- – Ale nuda!
- – Przyszedł na czas? – Ale gdzie tam!
- – Ale mnie zawiodłeś!
- – Ale, ale, oddaj te wszystkie cukierki, Zosiu!
Czasami używa się tego spójnika jako rzeczownika nieodmiennego, w znaczeniu – słaba strona kogoś lub czegoś brak; ewentualnie wada. W takiej sytuacji nie stawia się przed „ale” znaków interpunkcyjnych:
- – Jolka zawsze powie swoje ale.
- – Cokolwiek Ci nie powiem, to zawsze wyrazisz swoje ale.
, ale i tak?
Z przecinkiem? Bez przecinka?
Tak jak powyżej jest dobrze, czyli: “, ale i tak”
Ale i tak, co z resztą powszechnie wiadomym, na początku zdania go nie postawimy!
…że tak pozwolę sobie doprecyzować, mili Panowie tudzież Panie.
Przy okazji, czy przypadkiem nie popełniłem żadnego błędu zwłaszcza w drugim wierszu mojej wypowiedzi po(-wyżej/-niżej)?
Szczególną moją uwagę przykuwa ten ryzykowny wielokropek z początku.
Wszystko pięknie, ale: cokolwiek Ci powiem
Czy zdanie ,,Tamten to ci ale jest! ” jest poprawne pod względem interpunkcyjnym? Proszę o wyjaśnienie. Pozdrawiam.
Tak, jest poprawne.
czy w liście piszemy przed ale przecinek?